به نام او که فکرت آموخت
حدیث مکرر فاجعه ی تکروی در کوهنوردی.
با سلام و درود به همه همنوردان و عزیزان کوهنورد ،
از هر وجهی که به ورزش و تفریحات نظر داشته باشیم، مهمترین هدف، تقویت و سالم سازی روح و جسم برای ادامه زندگی و موفقیت در اهداف آن می باشد ، لذا شعار اول مشغول شدن به هر فعالیت ورزشی ، تامین سلامت روح و جسم است،
کسب مقام ، رتبه ، مدال ، ارضا نمودن حس برتری و قهرمانی ، اولویتهای بعدی و دارا بودن برنامه و اراده برای رسیدن به آنهاست ، اما خطای اصلی هر ورزشکار ، زمانی است ، که نتواند بین حفظ و صیانت از روح و جسم خود و اهداف بالا تعادل برقرار کند.
عزیزان همنورد،
کوهنوردی حرفه ای نیز دارای اولویتهائی برای حفظ سلامت و تندرستی علاقمندان به خود است، آموزشهای تخصصی این رشته ماحصل زحمات هزاران کوهنوردی است که با پشتوانه تجربه و بن مایه علمی ،توانسته در بحرانی ترین شرائط ، آموزشهاو راهکارهای موثر را داشته باشد،
با این وجه آیا پذیرفتنی است ، که مکرر شاهد، اتفاقات و حوادثی باشیم که بعضا همنوردانی با دارا بودن ادعای حرفه ای بودن، دچار آن شده و خسارات جبران ناپذیری رابه خود و قاطبه کوهنوردان تحمیل نموده، بارزترین اقدام بی تجربگی در کوهنوردی ، اقدام به تکروی و همگروه نپذیرفتن در این ورزش است، لذت موفقیت در کوهنوردی به جمع است، تکروی ، در کوه ماحصل درک حداقلی از کوهنوردی است و کمی تجربه از عواقب این رفتار ،
عزیزان کوهنورد ، نتیجه
رفتارهای غیر حرفه ای ، تنها گریبان فرد خاطی را نخواهد گرفت ، بلکه کل کوهنوردان را زیر سوال خواهد برد، حوادث اخیر ، از دید شما همنوردان اگر چه شخصی است اما ، پیامد آنها، مشمول همه کوهنوردان خواهد بود ،و طرح این سوال که آیا کوهنوردی ورزشی حادثه ساز و خطرناک است؟
گرامی همنوردان ، باشگاهها ، و گروها و هیاتها ، سلامت کوهنوردان در برنامه ها ، را با تکیه بر اصول حرفه ای این ورزش تاکید و تضمین کنید، تکروی ، بی برنامگی ، غرور، آموزش ندیدن ، دره های ایست که براحتی میتواند حیات لذت بخش این ورزش را به قعر نابودی بکشاند.
پایدار و سلامت با شعار ، من به کوه می روم با چشمانی باز از تجربه ،و اگاهی
حمید حجاریان ، راسخ
